مصطفی بن حسین تفرشیتفرشی، مصطفی بن حسین، رجالی و اصولی و فقیه امامی در سده دهم و یازدهم است. ۱ - معرفی اجمالیسید میر مصطفی بن حسین حسینی تفرشی ( متوفای بعد از سال ۱۰۴۴ق) آقا بزرگ می نویسد او در سال ۱۰۴۴ زنده بوده است. [۱]
آقا بزرگ تهرانی, الذریعه، ج۴، ص ۲۲۳.
یکی از اکابر علمای شیعه در قرن یازدهم و از مبرزترین شاگردان شیخ عبدالله تستری و محقق کرکی بوده است.مرحوم میرزا محمد اردبیلی درباره وی فرموده است: «او سید اجل، جلیل القدر،رفیع الشأن عظیم المنزله، فاضل کامل است و مقام وی بالاتر از آن است که بتوان او را توصیف کرد». [۲]
جامع الرواه،ج ۲، ص ۱۳۳.
مرحوم میرزا عبدالله افندی گفته است: «وی عالم محقق و ثقه و فاضل است» [۳]
ریاض العلماء ، ج ۵، ص ۲۱۲.
۲ - تولدشرح حال، سال و محل تولد او در منابع نیامده است. [۴]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۸، قم ۱۴۱۸.
۳ - اساتیدگفتهاند که وی با دانشمندانی چون شیخ محمدتقی مجلسی، شیخ بهاءالدین عاملی و میرزا محمد رجالی استرآبادی معاصر بوده و از آنان حدیث نقل کرده است. [۵]
محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۶۷.
[۶]
مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۴۰۳.
[۷]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۸، قم ۱۴۱۸.
۳.۱ - استاد اجازهمهمترین استاد وی مولی عبداللّه تُستَری بوده که تفرشی در کتاب خود [۸]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۳، ص۹۹، قم ۱۴۱۸.
او را بسیار ستوده و بیشترین نکات تحقیقی آن را از او دانسته [۹]
عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۵، ص۲۱۲، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
و در ۱۰۱۹ از وی اجازه روایی گرفته است. [۱۰]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، ستون ۴۶۰، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.
[۱۱]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضه النضره فی علماء الماه الحادیه عشره، ج۱، ص۵۶۶ پانویس، بیروت ۱۴۱۱/ ۱۹۹۰.
۳.۲ - اساتید دیگروی همچنین از محضر عبدالعالی بن علی کَرَکی، فرزند محقق ثانی ، بهره برده و از او روایت کرده است. [۱۲]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۳، ص۶۴، قم ۱۴۱۸.
[۱۳]
محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، ج۱، ص۳۲۲، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
خوانساری [۱۴]
محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۶۸.
احتمال داده است که سیدفیض اللّه بن عبدالقاهر حسینی نیز از جمله استادان وی بوده باشد.۴ - شاگرداننصیر الدین محمد و .... ۵ - درگذشتتاریخ درگذشت تفرشی معلوم نیست، [۱۵]
مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۴۰۳.
[۱۶]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۸، قم ۱۴۱۸.
به نوشته آقابزرگ طهرانی [۱۷]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۲۲۴، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
[۱۸]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۴، ص۲۷۴، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
[۱۹]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، ستون ۴۶۰، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.
او تا ۱۰۴۴ زنده بوده است.۶ - جایگاه علمیسیره نویسان شیعی از تفرشی به بزرگی یاد کرده و وی را به تبحر در علم رجال و رفعت شأن علمی و ژرف نگری ستوده‌اند. [۲۰]
محمدبن علی اردبیلی، جامع الرّواة و ازاحة الاشتباهات عن الطّرق و الاسناد، ج۲، ص۲۳۳، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
[۲۱]
محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، ج۱، ص۳۲۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
[۲۲]
عبداللّه مامقانی، مقباس الهدایه فی علم الدّرایه، ج۴، ص۸۱، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۱۱ـ۱۴۱۳.
[۲۳]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۸ ـ۱۰، قم ۱۴۱۸.
خوانساری [۲۴]
محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۶۸.
او را از پیشتازان سرشناس در دانش رجال حدیث دانسته و وی را به کمال وثاقت و عدالت و دقت در ضبط ، ستوده است.۷ - مهمترین اثراشتهار تفرشی بیش‌تر مرهون کتاب نقدالرّجال اوست که در باره شناخت راویان حدیث نوشته و در ۱۰۱۵ آن را به پایان برده است. [۲۵]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۱۲ـ۱۳، قم ۱۴۱۸.
۷.۱ - انگیزه تالیفهدف وی از تألیف این اثر، به گفته خودش، [۲۶]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، ص۳۴، قم ۱۴۱۸.
تدوین کتابی بوده که جامع تمامی راویان حدیث، به دور از خطا، همراه با نظم و ترتیب و در بر دارنده آرای دانشمندان این علم باشد تا کمبود تألیفات پیشینیان را جبران کند.۷.۲ - تمجیدرجالیان مشهور، کتاب وی را بسیار سودمند و دقیق و از بهترین آثار در رجال شناسی دانسته‌اند. [۲۷]
محمدبن علی اردبیلی، جامع الرّواة و ازاحة الاشتباهات عن الطّرق و الاسناد، ج۲، ص۲۳۳، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
[۲۸]
محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۶۷ـ ۱۶۸.
۷.۳ - ویژگیهابرخی از ویژگی‌های کار تفرشی عبارت است از: اکتفا نکردن به توثیق یا تضعیف افراد و استناد به توثیق‌های فقها در منابع فقهی؛ نام بردن از برخی از شاگردان و استادان راویان حدیث؛ ژرف نگری و اختلاف نسخه‌های اصول رجالی؛ نقد و بررسی آرای رجالی علامه حلّی و ابن داوود ؛ ابتکار در حلّ برخی مشکلات رجالی. [۲۹]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۱، مقدمه، ص۱۴ـ ۱۵، قم ۱۴۱۸.
تفرشی، برخلاف روش معمول رجالیان معاصرش برخی از فقهای بزرگ را در شمار راویان آورده است. [۳۰]
محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۶۸.
۷.۴ - حاشیه نویسانشماری از فقها و علمای رجال بر نقدالرّجال حاشیه نوشته‌اند، از جمله شیخ محمدتقی مجلسی، سیدعبداللّه جزایری ، سیدنعمت اللّه جزایری ، آقامحمدعلی کرمانشاهی فرزند وحید بهبهانی و مولی عنایت اللّه قُهپایی . [۳۱]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۶، ص۲۲۷ـ ۲۲۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
شیخ عبدالنبی کاظمی بر آن تکمله‌ای نگاشته است. [۳۲]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۴۱۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
[۳۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۴، ص۲۷۵، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
خود تفرشی نیز سال‌ها پس از تألیف این کتاب، بر آن حاشیه‌هایی افزوده، از جمله سال درگذشت برخی معاصران را ذکر کرده است. [۳۴]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۳، ص۹۹ پانویس ۳، قم ۱۴۱۸.
[۳۵]
مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، ج۴، ص۳۳ پانویس ۷، قم ۱۴۱۸.
۸ - فهرست منابع(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳. (۲) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضه النضره فی علماء الماه الحادیه عشره، بیروت ۱۴۱۱/ ۱۹۹۰. (۳) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش. (۴) محمدبن علی اردبیلی، جامع الرّواة و ازاحة الاشتباهات عن الطّرق و الاسناد، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳. (۵) عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵. (۶) مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرّجال، قم ۱۴۱۸. (۷) محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش. (۸) محمدباقربن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات. (۹) عبداللّه مامقانی، مقباس الهدایه فی علم الدّرایه، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۱۱ـ۱۴۱۳. (۱۰) مدرس تبریزی، ریحانة الادب. ۹ - پانویس
۱۰ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «مصطفی بن حسین تفرشی»، شماره۳۶۷۷. سایت اندیشه قم. |